Aan de wandel

Na twee jaar mijn voetstappen terug! Een conditie die ik verloren had weer aan het opbouwen! Ik kijk soms nog met weemoed terug op het jaar 2013: proefwandelingen met een nieuwe, grote rugzak, met volle bepakking, Op fitness om de arm en rugspieren te verstevigen.... Helaas besliste het lot anders. 

Toch blijft het wandelen kriebelen en sinds 8 mei heb ik het weer helemaal te pakken. Geen grote wandeltocht naar Rome, maar kleine wandeltochten, ter voorbereiding op een grotere wandeling met een groep, zoals ik vroeger altijd deed. De randstad mag dan zijn beperkingen hebben maar toch heb ik dichtbij huis aardig wat mogelijkheden.

Zoals op 8 mei: Vanaf IJsselmonde langs het Zevenbergsedijkje door wat ooit polder was, zocht ik een weg naar Rijsoord met een goede vriend. Langs snelwegen kom je toch af en toe een mooi stukje natuur tegen, bestaande uit verrassende poeltjes met zwanen en jonge eendjes, meerkoeten die elkaar het leven zuur maken... Helaas bied Rijsoord slechts een drukke dijkweg terwijl de Waal er achter stroomt... de huizen benemen je het zicht. Ze wonen er mooi in die huizen! Dat moet toch anders kunnen dacht ik... hoe kom ik aan de overkant van de Waal?

Op 13 mei maar weer eens het wandelkaartje en google erbij gepakt en de wandelschoenen aangetrokken om te ontdekken waar je dan  precies bij Wevershoek de Waal kan oversteken. Het doel was echter Carnisselanden om alsnog mijn zus met haar verjaardag te feliciteren. Vanaf Wevershoek rechtdoor gelopen, geen viaduct over de Waal gezien. Maar daar was

de Oude Maas....

Helaas vergiste ik mij in de weg en kwam bij de Heinenoordtunnel! Hier kon ik kiezen: met een grote boog over de tunnel of de steile berm naar beneden nemen naar de Achterzeedijk die ik dus eigenlijk had moeten volgen om op de weg genaamd Koedood te belanden. Helaas was de berg van de Jan Gerritsenpolder nog steeds niet in zicht. Ik koos voor de steile berm. In het ergste geval, slootje of konijnenhol, zou ik weer omhoog moeten klimmen of om hulp moeten roepen! Er was geen sloot en het hoge gras zorgde ook niet voor onplezierige verrassingen. Eenmaal over de vangrail gestapt kwam ik op de Koedood en had zicht op de immer groeiende nieuwbouw ten zuiden van Rotjeknor. Helaas nog steeds geen zicht op een belangrijk herkenningspunt: een berg met het kunstwerk Environment in de Jan Gerritsenpolder. Al foeterend op mezelf en de omgeving liep ik voort... Maar daar zag ik opeens de brug over de plas die naar de bewoonde wereld en dus mijn zus leidde. Eenmaal op de brug keek ik even achterom en zag tot mijn verbazing de berg met het kunstwerk Environment in de Jan Gerritsenpolder. Tja, dan lach je alleen maar heel tevreden en strijk je neer in de achtertuin van zuslief om je daarna heel luxe, per auto, terug naar huis te laten vervoeren. Het was als vanouds een heerlijke wandeldag. Eenmaal thuis nog eens google erbij gepakt.... ik weet nu hoe ik op het Waalviaduct kan komen.... op de Noldijk even een bochtje naar rechts nemen!!!. Tot een nieuwe wandeldag!