Voorbereiding van de weg naar Rome

De voorbereidingen vorderen gestaag maar sommige dingen hebben toch meer tijd nodig

Zo liep ik tijdens de Dam tot Dam wandelloop met een volle rugzak (woog slechts 5 kg) maar alles ging al snel pijn doen. De volgende dag, bij het volladen van een wasmachine gaf mijn rug het uiteindelijk op! Tja, eigenlijk had ik beter moeten weten. 

Maar ik heb meteen de daad bij het woord gevoegd want ik zal tijdens de tocht het dubbele gewicht moeten kunnen dragen! Dus na een introductieles bij Fit for Free train ik nu tweemaal in de week mijn armen-  en rugspieren en vanzelfsprekend ook de benen! Voorlopig nog elke keer spierpijn! Prik ik nu nog het staafje in het gewicht van 11 kg, ik hoop dat dit over een tijdje 18 kg kan worden!

De nieuwe rugzak ligt dus voorlopig nog in een hoek van de kast. De aanschaf had ook nog wat voeten in de aarde. Op de internetsite van diverse buitensportzaken heb je keuze zat maar dat viel toch wel even tegen in de winkels. Alles draait om de maat van het rugpand. Een rugzak waar ik mijn oog op had laten vallen hadden ze bij de Bever in Den Haag alleen in maat L! De verkoper had wel een knalgele en een knal rode rugzak…  Sorry, maar ik ga niet rondlopen als zuurstok! Hoe kunnen die fabrikanten het verzinnen! Afijn, je valt wel op in de bergen… dus misschien is er toch wat voor te zeggen.

Gewapend met een briefje waarop ik diverse rugzakken had genoteerd ging ik naar de Bever in Rotterdam. Al gauw bleek dat de meeste rugzakken niet voorradig waren en zeker niet in maat S! Maar er hing wel een prachtige Osprey rugzak met, en daar hou ik zo van, heel veel extra vakjes en ze hadden hem zowaar in de juiste maat. Hij voelde goed aan dus de aanschaf was snel gebeurd! Het is de Osprey Atmos 50 L geworden (eigenlijk 48 liter omdat het maatje S is). Thuis meteen proefgepakt en alles paste erin. De weegschaal gaf 8 kg aan, dus dat valt mee. Maar er zal ongetwijfeld nog wat bijkomen, zoals een lichte extra schoen en/of slipper voor de avonden om maar een voorbeeld te noemen.

De verkoper bij Bever gaf me nog een goeie tip: gebruik gekleurde zakken zodat je alles gemakkelijk kan vinden. Uiteraard verkochten ze een setje van dit soort zakken maar ik vond het een gouden tip! Nu dus de sokken in de gele zak, ondergoed in de rode en de shirtjes in de zwarte zak… of was het nu de rode voor de sokken!?!?

Ook meteen een waterdichte etui gekocht voor de routeboekjes en kaartjes die ik tot aan Trento nodig heb. Alleen dat pakketje weegt al 850 gram!

Zodra ik het mijn lichaam toevertrouwt om te gaan proeflopen met een volgepakte nieuwe rugzak zal ook Schannulleke verhuizen naar de Rome-rugzak. Zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen haar thuis te laten! Moet nu ineens denken aan een film… Wilson… !!!!

De route is nog steeds niet helemaal zeker. Ik volg nu diverse reisblogs van mensen die onderweg zijn (via de site van de Vereniging van Pelgrimswegen naar Rome). Hierdoor ben ik steeds meer gaan twijfelen over de route van Kees van Roodenburg, van Florence naar Assisi en van Assisi naar Rome. Het schijnt een vrij ruige route te zijn met slechts schaarse mogelijkheden om proviand in te slaan. Op de Via Francigena die ik vanaf Florence zou kunnen volgen,  zijn de voorzieningen beter en is de kans groter dat je medepelgrims tegen komt. Nu wil ik niet constant tussen andere pelgrims lopen zoals op de weg naar Santiago vaak het geval is, maar zo af en toe iemand tegenkomen die met hetzelfde bezig is, lijkt me leuk en het geeft je misschien ook een prettiger gevoel.

Daarnaast lees je veel over de enorme gastvrijheid van de Italianen. Om toch een klein woordje Italiaans te kunnen spreken ben ik 1 oktober begonnen met een cursus Italiaans voor beginners bij Dante Alleghieri te Rotterdam. Vierentwintig lessen. Het is een compleet ander soort taal dan het Nederlands en Duits dus dat is wel even wennen, vooral de tongstruikelende volle zinnen! We hebben een leuk klasje en de lerares is zelf Italiaanse, uit Milano!

Ook heb ik het compleet vooruit willen plannen van de route losgelaten. Van iedereen lees je dat ze terplekke, afhankelijk van het weer of je lichamelijk gestel, besluiten of ze de route van het boekje volgen of een makkelijker weg (meestal fietspad) waardoor de kilometers die dag korter of juist langer worden. En dan heb ik het nog niet over de vele anekdotes die ik lees over verdwalen op de route door slechte markeringen of veranderde infrastructuur.

Ik hoop alleen maar dat mijn lichaam me niet in de steek laat, dat mijn voeten me braaf over alle paadjes en wegen dragen, dat mijn rug zich recht houdt en dat mijn hoofd helder en verstandig blijft!

In november in ieder geval naar de informatiedag van de Vereniging Pelgrimswegen naar Rome. Ik kan alle tips van de ervaringsdeskundige gebruiken! Ben ontzettend benieuwd naar deze Rome-gangers !

Arrividerci a tutti!

Rosemarie