Over bergen, bossen, kabouters en kakelende kippen...

Donderdag 11 augustus

Het was een plak nacht. Nu is er wel airco op de kamer maar ik geniet liever van de frisse buitenlucht dus slapen met een raam open! Vanmorgen maar weer even genoten van de stortdouche.

Na het ontbijt richting de Wilhelminalaan gelopen waar om 10 voor 9 de bus ging naar het start en finish terrein in Berg en Terblijt.

Ik heb het er weleens drukker gezien! Ik denk dat veel mensen niet gekomen zijn vanwege de hitte. Morgen maar eens de statistieken raadplegen op het scherm in de feesttent!

De route voerden ons gelukkig over schaduwrijke paden en holle wegen dus van de hitte nog weinig last. Mooie vergezichten en zicht op de vele mergelgroeve!

In de loop van de ochtend voelde je het wel steeds warmer worden, vooral op de hoger gelegen plateaus waar even geen schaduw was. De bospaadjes waren elke keer weer even een verademing. Zo dachten de kabouters er kennelijk ook over; ze hielden zich schuil tussen de boomstronken…

Om 10 voor 11 kwam ik bij de eerste rustpost nabij Blankenberg, ten zuiden van Cadier en Keer. Hier een soepje en ijsthee genomen om het nodige vocht en zout aan te vullen. Een 7 km verder zou dan pas de tweede rustpost zijn in Cadier en Keer zelf. Ook hier was het niet druk wat dan wel weer een voordeel was dat je rustiger liep. Af en toe liep je ineens voor of achter een kakelende groep wat even leuk was, maar na het even te hebben aangehoord (zelfs Poetin kwam voorbij) hield ik even de pas in om water te drinken en ze voorbij te laten gaan, om zo weer in alle rust verder te lopen. Geef mij dan maar een paar kippen…

Cadier en Keer naderde en juist hier weinig schaduwrijke paden.

Ik voelde mezelf gewoon verdampen! Ik kon op een gegeven ogenblik een asfaltweg blijven volgen die me directer naar Cadier en Keer zou leiden en in dit dorp zou een restaurant met terras zijn. Mijn maag begon ook al te knorren. De asfaltweg volgend kreeg ik vrij snel spijt. De weg kronkelde met haarspeldbochten omhoog en eenmaal boven was ik zeiknat van het zweet. En het bleek ook nog allemaal voor niets te zijn geweest… het restaurant was gesloten en zou pas om 15.00 uur open gaan. Dus alsnog de rustpost opgezocht die gelukkig niet al te ver weg was. Hier een broodje gegeten en het nodige vocht aangevuld. De laatste 7 kilometers lagen in het vooruitzicht maar dit zou een pittige worden: de Bemelerberg!

Gelukkig trakteerde de route ons weer op schaduwrijke paadjes tot aan het plaatsje Bemelen. Hier zat een terras wist ik uit voorgaande keren dat ik de Heuvellandvierdaagse liep. En ja hoor… ‘Die Twie’ zat er nog dus keus was snel gemaakt! Hier durfde ik me wel op een biertje te trakteren alvorens de laatste kilometer bergop te gaan. Vanaf het terras zag je de berg opdoemen.

En steil was ie…  Zo rustig mogelijk aan de klim begonnen met af en toe een stop om water te drinken en uit te hijgen! Ik ken de berg nog van vroegere tijden toen ik met mijn man daar op de camping stond toen ik het Pieterpad liep. Eenmaal boven loop je langs de camping zo naar het finish terrein aan de overkant van de Rijksweg. De camping had een aardige metamorfose ondergaan, weinig tenten en caravans te zien op de plek waar wij hebben gestaan. In plaats daarvan rijen van bungalows.

In de verte was de muziek al te horen van de feesttent dus nog een paar honderd meter te gaan!

Om 16.20 uur arriveerde ik op het terrein en weer viel het me op hoe minder druk het was. Normaal gesproken zou de tent rond deze tijd volgeladen zijn. Maar de sfeer zat er goed in bij de mensen!

Ik zocht een rustiger plekje bij café ’t Vöske en heb er alvast een hapje gegeten. Dan eet ik nog wel een toetje in Valkenburg voor de lekkere trek! Om 8 over 6 had ik de bus terug en eenmaal in het hotel, drie maal raden… jaaaa… de stortdouche over me heen gestort.

Al met al een mooie dag maar wel zwaar met deze hitte. De organisatie heeft nu wel maatregelen genomen: niemand mag meer na 10.00 uur starten. De markeringen worden dan ook na 10.00 uur al meteen weggehaald!

Er schijnen inderdaad wel wat mensen vandaag door het Rode Kruis te zijn afgevoerd die onwel zijn geworden.

Ik bekijk het morgen ook op mijn gemak. Er zijn mogelijkheden zat om eventueel eerder te stoppen. Afwachten hoe ik me blijf voelen!